w sierpniu

 

 

czas płynął

leniwie wśród drzew

po gorącym piasku niebieskiego nieba

w pluskającej rzece....

czas spada

lawiną świtu na ostre krawędzie dni

i pędzi stromą wąską od milczenia drogą

by runąć pożarem zmierzchu z urwiska nocy

roztrzaskać się w przepaściach bezgwiezdnej ciemności

bez tchu

czas minie

ep